| clary stolte | Een abstracte Nachtwacht Eric Bos/ Dagblad van het Noorden 15-04-2005 |
text (dutch)
recent work
blog
cv
links
contact
|
Bij de tweede editie van de Abstracte Salon in Groningen hangt van alles dat amper of geen voorstelling heeft. Alsof je in de bioscoop naar een leeg projectiescherm zit te kijken en er van je verwacht wordt dat je weet welke film er te zien is. Dat geldt zelfs voor De Nachtwacht. Laatst werden in het in verbouwing zijnde Amsterdamse Rijksmuseum een paar bouwvakkers (met helm en al) rondgeleid. Wat ze bijvoorbeeld van De Nachtwacht vonden. Ach, zei er een en hield zijn hoofd wat scheef. Wel aardig. Een ander haalde zijn schouders op en wist zeker dat je toch eigenlijk eerst moest leren iets te zien in zo'n schilderij. Hij had dat niet geleerd, dus het zei hem helemaal niks. Zo staan we op de Salon voor een vierkant, totaal wit schilderij van papier (50x50 cm) en dan voelen we ons net zoals de bouwvakker die niet had geleerd iets in De Nachtwacht te zien. Dus bekijk je zo'n wit wandobject van alle kanten, op zoek naar een teken, een detail dat als richting kan dienen. Clary Stolte, de kunstenaar die het gemaakt heeft, noemt het Volumeoppervlak 2. Ze noemt het in ieder geval geen schilderij. Misschien moet je inderdaad wel veel ervaring hebben om abstracte kunst op zijn waarde te schatten, vooral als het om het soort abstractie gaat dat heel stil, heel subtiel, ja bijna aristocratisch is. Dus geen woeste kleurvlakken op deze Abstracte Salon, maar alles heel doordacht en vaak uitgevoerd in ongewone materialen zoals aluminium, loodmenie en suiker. Op sommige doeken of panelen is een zachte schittering zichtbaar, door de suikerkristallen. Heel mooi eigenlijk, goedbeschouwd. Soms moet je bij deze abstracte kunst op een grote afstand staan, maar vaker nog wordt het pas leuk als je er met je neus bovenop zit. In de hoek lijkt een klein wit vierkant doek een zacht licht uit te stralen. Zou er een gloeilampje in zijn verwerkt? Het heet Transparant diepteoppervlak en het is gemaakt van acrylaatharsdispersie op pvc en ook dit wonderlijke schilderij is van de Amsterdamse kunstenaar Clary Stolte. Maar eigenlijk is het een wandobject, want er kwam geen verf of kwast aan te pas. Wat wil Clary Stolte met haar bijna altijd vierkante doeken en panelen vertellen? Allereerst het verhaal van het materiaal. Want bij abstracte kunst is het materiaal vaak al het kunstwerk, ook bij Clary Stolte die zelfs vaak zeep gebruikt. Maar waar het haar nog veel meer om gaat, is het vangen van het licht. Vooral als haar werk in series aan een wand hangt, gaat alles gloeien en vibreren. De consequentheid van haar oeuvre laat zien hoe gedreven ze steeds probeert om met zulke simpele, vierkante, meestal kleurloze werkjes iets te bereiken dat met magie te maken heeft: het vangen van het licht. En het lukt haar ook nog. Het doek is een plat vlak, maar het suggereert diepte en dat komt omdat het een beetje transparant is; de titel geeft het precies aan. Ik vertel nu niet hoe dit kunstwerk het licht vangt, dat moet u zelf ontdekken. Het is een kwestie van kijken en nog eens kijken, van ver af en dichtbij. Want al kijkende leren we wat er te zien valt en dan blijkt zo'n abstract doek ineens even toegankelijk als De Nachtwacht. Want ook bij Rembrandt ging het om het licht - het donker is er alleen maar om het licht te versterken. En kijk, dat donker heeft Clary Stolte niet eens nodig. Tentoonstelling Abstracte Salon - Part Two Kunstruimte K09, Herebinnensingel 9 in Groningen. Open: vr t/m zo 13.30-17 uur Tot 15 mei. |