| clary stolte | plastic geheugen: stolte | mens Nieuwe Vide, minckelersweg 6, Haarlem |
text (dutch)
recent work
blog
cv
links
contact
|
Nieuwe Vide presenteert Plastic Geheugen, een tentoonstelling van beeld en geluid, transparantie, ritme, volume en gelaagdheid. Door Clary Stolte en Radboud Mens. Clary Stolte maakt vierkante, monochrome schilderijen die vaak nauwelijks nog als zodanig zijn te benoemen. Op het spieraam gebruikt ze allerhande plastics als acrylpoli-emulsie, acrylaatharsdispersie, epoxyhars en PVC, maar ook materialen als was en suiker. De materialen zijn veelal doorzichtig en het is mogelijk van één substantie meerdere malen een laag aan te brengen. Naarmate het volume toeneemt, neemt de transparantie af. Het oppervlak van de werken reageert levendig op het aanwezige licht in de ruimte, door reflectie ontstaat glinstering en glans. Het werk vindt aansluiting bij klassieke schilderkunstige begrippen als licht en perspectief: Hoe creëert men licht, hoe geeft men licht weer. Volume dat ontstaat door het laag over laag werken brengt perspectief door de dieptewerking van de transparante substantie. Het schilderij in de ruimte leidt tot vragen als: hoe verhoudt een schilderij zich tot de muur, de ruimte, de architectuur. Radboud Mens is een geluidskunstenaar wiens werk zich afspeelt in de meest brede definitie van de hedendaagse muziek. Zijn fascinatie voor de fysieke effecten van geluid op het menselijk lichaam gaf hem in zijn vroegere werk een voorkeur voor het gebruik van Onoise¹ . Zijn meer recente muziek verkent het gebied van de minimale techno, glitch en experimentele dub. Mens gebruikt de digitale techniek om op microscopisch niveau geluidsprocessen te sturen. Als bronnen in zijn werk gebruikt hij eigen opnames, volledig door hemzelf digitaal opgebouwde geluiden en invloeden uit de media. Vaak Okruist¹ hij verschillende geluidsbronnen met elkaar, door de spectrale eigenschappen van het ene geluid te projecteren op het andere. Voor Plastic Geheugen componeert hij enkele tientallen Otracks¹ die zich als 1:1 verhouden met de recente werken van Clary Stolte. De ingrepen van beide kunstenaars zijn aan elkaar gewaagd. De aspecten van beeld en geluid worden scherp tegenover elkaar gesteld maar vertonen in hun motieven en methoden vooral ook overeenkomsten: Transparantie, ritmiek, volume en ruimtelijkheid zijn in beide oeuvres sleutelwoorden. Het minitieuze onderzoek naar materiaal, eigenschappen en gedragingen leidt bij beiden tot minimale, maar daarin tegelijkertijd bijzonder extreme ingrepen. Martijn Lucas Smit, curator Nieuwe Vide Januari 2003 |